‘Wasbare luiers zijn helemaal in tegenwoordig’ hoor ik om me heen. En in de krant verschijnt het ene na het andere artikel over duurzaamheid. Zelfs de consumentenbond prijst de wasbare luiers aan als beter voor het milieu en steeds meer mensen gaan bewuster leven. Termen als flexitariër en vegan, vliegen je om de oren en tegenwoordig is duurzaamheid niet alleen hip maar ook nog eens sexy. HELP!

Dat is erg want van hip zijn krijg ik vreselijk de kriebels! Dwars word ik er van. Ik ben nooit hip geweest, juist altijd een beetje anders dan de rest. Ik hoorde op de middelbare school niet bij de alto’s, gabbers, kakkers of skaters en later deed ik ook nooit wat anderen deden. Mode heb ik me nooit echt mee bezig gehouden, behalve dan met dat ik wel graag enigzins leuk gekleed door het leven gaat met als grote kanttekening dat het toch vooral ook lekker moet zitten.
Op mijn elfde werd ik vegetariër, dat hield ik vol tot ik op mijn 19e een half jaar naar Paraguay vertrok en in een gastgezin ging wonen. Vegetariërs zijn daar mensen die geen koe eten. Vis, kip, varken en andere beesten waren geen vlees dus kon je best eten. Van te voren at ik af en toe een boterham met worst om mijn lijf er aan te laten wennen en op de eerste dag daar kreeg ik kalfstong. Met tranen over mijn wangen heb ik dat opgegeten, brrrr wat vond ik dat vreselijk.
Ik was een koppig meisje, ik weigerde te doen wat anderen deden. In de lunchpauze verveelde ik mijn klasgenoten met kreten als: “weet je wel wat je aan het eten bent? Dat is een dood beest!”
Ik vond het eigenlijk wel leuk om een beetje dwars te zijn en bovendien vond ik beest eten zielig en niet zo lekker. Ik knipte ook mijn haar af en verfde het gedurende een aantal jaar in alle kleuren die ik maar kon verzinnen. Daarnaast droeg ik vooral lekker wijde kleding en jongensbroeken.
Toen ik wat ouder werd vond ik wel dat ik op zich mijn lijf niet hoefde te verstoppen, maar hip werd ik nooit echt. Als ik me een keer liet verleiden door een modegril in een poging hip te zijn dan bleef het kledingstuk in de kast hangen.

Inmiddels ben ik al heel wat jaren ouder en wijzer dan toen ik 11 was en probeer ik mijn eigen gang te gaan. Soms begeleid door onzekerheid over wat anderen er van zouden vinden maar nooit met de mogelijkheid om me helemaal aan te passen.

 

Nu gebruik ik wasbare luiers en kende ik tot nu toe niemand die dat ook deed. We eten heel weinig vlees, niet alleen vanwege het dierenleed maar ook vanwege de footprint die het achterlaat. We rijden in een elektrische auto, tenminste, mijn man dan, onze gezinsauto is hybride want zulke grote auto’s zijn nog niet betaalbaar te krijgen met voldoende actiradius. We hebben ons dak laten isoleren, kijken naar zonnepanelen en spouwmuurisolatie, we hebben slimme radiatorthermostaatknoppen en vloerverwarming, we gebruiken groene energie en ik koop tweedehands spullen. Ik probeer te minimaliseren en minder te kopen. Ik naai zelf kleren, maak zelf dingen en hou van updycling, het hergebruiken van spulletjes voor iets nieuws.

Ik ben dus best wel een beetje een geitenwollen sok vind ik zelf, beetje duf figuur met sandalen (geitenwollen sokken heb ik overigens niet in mijn bezit, brrr kriebels), ik draag mijn kind in een draagdoek en meer van dat soort dingen. En nu zou ik ineens HIP zijn? Jongens, ik ben NIET hip!

Dus om jullie allemaal even uit de droom te helpen:
Ik ben niet hip want ik koop ook wel eens kleren bij de H&M, ik ben niet hip want we hebben twee auto’s en ik loop graag op nikes.
Ik ben niet hip want ik ben gek op internetshoppen en koop graag kleding voor de kids die ik met zorg aankleed.
Ik ben niet hip want ik heb een supersonische Ipad en de tweedehands stoeltjes die we kochten om op te knappen staan te wachten tot ze een nieuw thuis krijgen want we gaan nieuwe kopen. Uit een meubelwinkel of zo ja.
Ik ben niet hip want ik heb net chorizo gekocht voor op mijn brood want daar had ik zin in.
Ik ben niet hip want ik draag leggings en nooit sokken in mijn sandalen.
Ik ben niet hip want ik weiger de verwarming een graadje lager te zetten (op 19 graden dus) om zo een flinke besparing te doen voor het milieu.
Ik ben niet hip want ik heb van sommige dingen veel te veel.

Kortom, dat jullie het even weten: ik ben NIET hip!