De eerste keer naar de kinderopvang en hoe dat ging met wasbare luiers.

Je kind voor het eerst naar de kinderopvang brengen is denk ik voor elke ouder een beetje spannend. Ik ben vrij nuchter maar er waren toch echt wel wat piekermomenten vooraf over hoe het zou gaan. Zou hij niet alles bij elkaar krijsen? Gaat hij wel slapen? Drinkt hij goed uit de flesjes? Hoe zal hij het vinden? Vragen genoeg dus maar ik vond het toch ook wel fijn. De tijd is rijp voor dat dagje kinderopvang zodat ik mijn handen ook eens vrij heb. Geen blogs typen met baby op mijn schoot, geen haastige luierwasjes vouwen in een slaapje.

En die wasbare luiers dan

Toen Fosse voor het eerst ging wennen heb ik gevraagd of ze wasbare luiers wilden proberen. Ik vond het best wel spannend want ik weet dat er geen andere kindjes zijn op onze locatie die wasbare luiers gebruiken. Zouden ze er wel voor open staan? Zouden ze het wel goed doen? Wat nou als ze die luiers helemaal scheef om doen en hij steeds lekkages heeft? Ik voelde me er best onzeker over om het te vragen. Je vraagt toch om voor jou kind wat extra’s te doen. Niet dat ik het zie als iets extra’s, ze hoeven die luier alleen maar om en af te doen en in een zak te stoppen. Normaal stoppen ze de poepluiers ook in een plastic zakje om apart weg te gooien dus volgens mij is het niet heel veel extra werk.
“Ik begreep dat jullie katoenen luiers gebruiken?” zei de leidster op die eerste dag. Ik had dat bij de intake al aangegeven en gezegd dat ik het fijn zou vinden als ze dat wilden proberen. Katoenen luiers, ik zie gelijk van die ouderwetse doeken met veiligheidsspelden voor me. Niks mis mee hoor, maar kan me voorstellen dat ze daar op de opvang niet echt om zitten te springen.

Ik mompel iets over dat ze ook van andere materialen zijn, niet echt relevante informatie maar ik voel me even overvallen, nu moet ik het vragen, of ze het willen. Ik ben echt zo’n held, ik wil helemaal niet afwijken en ik wil ze ook geen last bezorgen. Ik denk aan de grote berg afval die wegwerpluiers met zich meebrengen. Ik denk aan al dat plastic en aan de vervuiling. Ik hou mezelf voor dat ik toch echt het liefst wil dat hij wasbare luiers draagt en stel de vraag:
“Zouden jullie het willen proberen met de wasbare luiers?”

Schoorvoetend

Ze staan niet enthousiast te springen maar dat had ik ook niet verwacht. De leidster die de intake doet vertelt dat ze wel eens eerder een kind in wasbare luiers hadden gehad maar dat dat altijd gedoe was en dat er veel lekkages waren. Dat hadden ze niet zo prettig gevonden. De moed zakt me even in mijn schoenen maar ik bedenk mij dat ik niet weet wat voor luiers dat waren, ik heb een systeem gezocht wat echt zo foolproof mogelijk is. Makkelijk om te doen en met weinig kans op lekkages. Ik besluit de koe maar gelijk bij de horens te vatten en zeg: “Ik heb heel mooie luiers voor hier, makkelijk om te doen en ik heb zelf eigenlijk bijna nooit lekkages behalve als ik veel te lang wacht met verschonen, zal ik het laten zien?”. De leidster loopt met me mee naar de verschoontafel. Ik pak de luiers en laat zien hoe mooi en makkelijk ze zijn. De leidster kijkt er belangstellend naar. “Zullen we afspreken dat we het gewoon een tijdje proberen?” vraagt ze.
Ik zeg dat ik dat fijn vind en dat ik ook niet wil dat het een hoop extra werk betekend. Daarnaast vind Fosse aan en uitkleden nou niet echt een feestje dus als er steeds lekken zijn vind ik dat voor hem ook niet prettig.

Ze gaan het doen!

Na de intake huppel ik bijna naar huis. Ik heb het gevraagd en ze gaan het doen. Ik weet niet wat ik had verwacht, misschien wel dat ze moeilijker zouden doen maar ik weet wel dat ik me heel blij voel. Ik ben blij dat ik het gevraagd heb, ook al had ik eerder bedacht dat ik hem anders wel gewoon wegwerpluiers zou laten dragen daar. Sterker nog, ik overwoog zelfs om hem in een wegwerpluier te brengen en te doen alsof wij helemaal geen wasbare luiers gebruiken.

Achteraf vind ik dat een stomme overweging want hij komt voort uit een soort schaamte. Schaamte omdat we het heel bewust anders doen. Maar waarom zou ik me schamen over iets waar we uit overtuiging voor gekozen hebben? Waarvan we echt geloven dat het beter is op een aantal fronten? Sterker nog, eigenlijk zou ik het liefst iedereen aan de wasbare luiers helpen, dus waarom zou ik me dan op de kinderopvang gaan schamen? Nergens voor nodig!

Steeds enthousiaster

Fosse mag drie keer een ochtend wennen. Als ik hem ophaal krijg ik een verslagje over hoe het is gegaan. Ze vertellen me niet alleen hoe hij heeft geslapen, gedronken, gespeeld, gehuild en gelachen maar ze vertellen me ook hoe het met de luiers ging.
De eerste keer gaven ze aan dat het wel mee viel met die luiers. Ze hadden hem 1 keer verschoond, geen bijzonderheden.

De tweede keer vroeg een leidster of hij er geen last van had, de luiers waar hij mee was binnen gekomen was zo breed. De luiers die ik mee geef voor daar zijn smaller tussen de benen, dat leek ze wel beter. Het was een open gesprek, ze waren echt benieuwd. Ik heb ze verteld dat het niet echt duidelijk is of het gevolgen heeft voor de ontwikkeling, dat het er op lijkt dat dat niet zo is. Dat ik aan hem ook niet echt merk dat hij er last van heeft maar dat ik wel merk dat hij het fijn vind in zijn blote billen. “Ja, dat hebben de meeste kinderen.” zei de leidster tot mijn grote geluk. Ze was gewoon benieuwd.

De derde keer wennen kreeg ik een enthousiast verslag. “Ja, we hebben er vandaag twee gebruikt want hij poepte toen hij net een schone luier aan had. Het was echt veel maar het zat allemaal nog in de luier gelukkig.”. Yes, denk ik bij mezelf, een positieve ervaring. Ik vertel dat ik eigenlijk zelden tot nooit poep buiten de luier heb. “Oh” zegt de leidster “bij andere kindjes zit het soms tot op de rug”. 1-0 voor de wasbare luiers denk ik bij mezelf.

Voor het echie

En nu voor het echie, hoe zal dat gaan met die luiers? Hebben ze genoeg aan vier? Verschonen ze wel op tijd? Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat. Ik hoop dat ze enthousiast blijven over de wasbare luiers en het geen probleem vinden om ze te blijven gebruiken. Tot nu toe heb ik er vertrouwen in dat ze in elk geval echt hun best doen om ze te gebruiken en het graag willen proberen. Meer vraag ik ook niet, elke keer dat er een wasbare luier wordt gebruikt is weer een wegwerpluier minder. We gaan het zien!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *